Wednesday, August 17, 2011

ညည္းျခင္း

အခုရက္ပိုင္း အေတြးေတြက ဂေယာက္ဂယက္ စိတ္ဓာတ္က က်ခ်င္သလိုလို ဘာေတြက ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းကို မသိတာ။ အဲဒီေတာ႔ သိမ္းဆည္းထားရတဲ႔စကားလံုးေတြကို သြန္ခ်ပစ္ဖို႔ အိုေဟာင္းျပီျဖစ္တဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ေနရာေလးကို မရမက အေရာက္ျပန္လာမိတယ္။ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာႀကတယ္၊ အလိုရွိမွ ျပန္တမ္းတႀကတယ္တဲ႔၊ အခု ရီမိုးလဲ အဲလိုျဖစ္ေနျပီ၊ ကိုယ္႔စိတ္ေတြ မထိန္းထားႏိူင္ေတာ႔မွ ကိုယ္႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ေနရာေလး ကိုျပန္တမ္းတမိျပီး ျပန္ေရာက္လာရျပီ။ ပစ္ထားခဲ႔တာႀကာေနေပမယ္႔ ဒီေနရာေလးကို ေမ႔ေနခဲ႔ တာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ဒါကိုေတာ႔ ကိုယ္ကိုတိုင္ပဲ သိပါတယ္။

အခုတေလာ ညစ္ေနရတဲ႔ အေႀကာင္းကေတာ႔ လူတကာကို အေကာင္းေတြေကာ၊ အဆိုးေတြေကာ အမ်ိဴးမ်ိဴးေပးစြမ္းႏိူင္တဲ႔ ပိုက္ဆံဆိုတဲ႔ အရာပါပဲ။ ပိုက္ဆံဆိုတာ လူသား အားလံုးအေပၚမွာ ညိဴ့ယူလြန္းႏိူင္ပါတယ္။ ေငြရွာရတာ အရင္ေခတ္နဲ ့အခုေခတ္နဲ ့က အပံုႀကီးကြာလာျပီဆိုတာ အကုန္လံုးလဲ သိမွာပါ။ အခု ႏိူင္ငံျခားေရာက္ လူေတြရဲ့ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေငြေစ်းက်မူ႔က စိုးမိုးလို႔ေနတယ္ေလ။ တေန႔ထက္တေန႔ က်ေနလို္က္တာ၊ ဘယ္ေသာ္အခါမွ ျပန္တက္ပါ႔မလဲလို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေနရတာ၊ ေမာလွျပီ။ အားရစရာႀကားရတဲ႔ သတင္းကလဲ ျပန္တက္ဖို႔ မရွိေလာက္ပါဘူးတဲ႔၊ ေမာပါတယ္ဆို အေမာေဖာက္မယ္႔ သတင္းစကားပါပဲ။ ႀကာလာေတာ႔ လူက စိတ္ဓာတ္ေတြ က်လာျပီ။

တခါတခါ ေတြးမိပါရဲ့ ဒို႔မ်ား ငယ္ငယ္တုန္းက ေဖေဖနဲ႔ေမေမနဲ႔ ဘယ္လိုအလုပ္ေတြမ်ား လုပ္ေနက်လို႔ ငါတို႔ကို ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ ရွာေက်ြးခဲ႔ပါလိမ္႔ေပါ႔။ အခု ကိုယ္ေတြျပန္ျပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္႔ အခ်ိန္က်ေတာ႔မွ ရွာရေဖြရ တာခက္လိုက္တာလို႔လဲ မညည္းခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လဲ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ကိုေတာ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတာ အမွန္ပါပဲ။ တလ တလ ဟိုဟာ လုိလို႔ ဝယ္ရတာနဲ႔ ဒီဟာလို လို႔ဝယ္ရတာနဲ႔ အိမ္ကို ျပန္ပို႔တာရယ္၊ ကိုယ္ထမင္းစားဖို႔ရယ္၊ ရတဲ႔လစာနဲ႔ ကြတ္တိမွ တကယ္႔ကြက္တိ၊ အပို အလိုေလး စုဖို႔ေတာင္ မက်န္။ အခုလဲႀကည္႔ ပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္းတိုးဖို႔က လာျပန္ျပီ။ ရီမိုးတို႔ အရပ္ကူပါ လူဝိုင္းပါ ျဖစ္လာျပန္ျပီ။ မ်က္ကလူးဆန္ျပာ ပိုက္ဆံကို မရမက စုျပီး သံရံုးကို သြားေပးရအံုးမေပါ႔။ အင္း…. ပိုက္ဆံ ပိုက္ဆံ… ရွာရတာ ခက္သေလာက္၊ သံုးရတာေတာ႔ လြယ္တယ္။

ညည္းရမယ္ဆိုရင္ ခိုညည္းတာ ထက္ေတာင္ပိုဆိုးအံုးမယ္။ ကိုယ္ပိုင္ေနရာေလးမွာ စိတ္ညစ္စရာေတြပဲ ေရးေနရလို႔ စာလာဖတ္တဲ႔ လူေတာင္ကိုယ္႔ရဲ့ စိတ္ညစ္မူ႔ေတြကို ကူးစက္ေနအံုးမယ္။ ဒါေပမယ္႔လဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေျပာျပလို႔မရတဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ေျပာျပႏိူင္ဖို႔အတြက္ ဒီေနရာေလးကလဲ ရီမိုးရဲ့ အေဖာ္ေကာင္းေလး တခု ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ အင္း… ဒီလိုမ်ိဴး ခံစားခ်က္ေတြကို ခ်ေရးႏိူင္ဖို႔ တီထြင္ထားတဲ႔ ပညာရွင္ေတြ၊ ဒီလိုမ်ိဴးေရးလို႔ရတယ္၊ ဖတ္လို႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔ အသိေတြကို ေပးခဲ႔တဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကိုလဲ ေက်းဇူးအထူးတင္ေနမိပါတယ္။ လူသားအားလံုး ရီမိုးလို စိတ္ညစ္မူ႔ေတြနဲ႔ ကင္းေဝးပါေစေနာ္……..