၂၀၁၁ ရယ္ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ ့...

လူလူခ်င္း လူကိုလူလို ဆက္ဆံႀကေစခ်င္ပါသည္။ ဘယ္အရာက မတူညီျဖစ္ေနႀကသည္ေတာ ့က်မ မသိပါ။ စိတ္ထဲတြင္ တစ္နဳတ္နဳတ္ႏွင္ ့မခံႏူိင္ေတာ ့ေသာေႀကာင္ ့ ခ်ေရးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


တကယ္ဆို ဒီရက္ပိုင္း အတြင္း com:၏ ႏွစ္ပတ္လည္ ညစာစားပြဲ ရွိပါသည္။ ထုိ ညစာစားပြဲသို ့ က်မတို ့ တက္ေရာက္ခြင္ ့မရွိပါတဲ ့။ အလုပ္မွာ ရွိတဲ ့ အင္ဒိုမေလး ကသူရယ္ က်မတို့ ႏွစ္ေယာက္ရယ္ မပါဘူးလားလို ့ သြားေမးပါတယ္။ ေျဖလိုက္ေသာ အေျဖကေတာ ့ရင္နာစရာပါ။ ဂဏန္းေပါင္းစက္ တစ္လံုးကိုယူျပီး အဲဒီ ့ညစာစားပြဲ မွာလူတစ္ေယာက္ကို မေလးေငြ ၃၀ က်မွာပါတဲ ့ လူ ၁၀၀ ဆို ၃၀၀၀ က်ပါမယ္တဲ ့။ အဲဒါေႀကာင္ ့သူေဌးမ ကမေပးႏိုင္ပါဘူးတဲ ့။ က်မေရွ ့မွာေျပာျခင္းေတာ ့မဟုတ္ပါ။ အတူေန အစ္မက သူတို ့ေျပာေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဘးတြင္ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္ ့အတြက္ ျပန္သိရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ က်မတို ့က မေလးစကား သိပ္နားမလည္ မွန္းသိသျဖင္ ့အစ္မ ရွိေနေပမယ္ ့ေျပာျခင္းျဖစ္မည္ထင္သည္။ သူတို ့ေက်ြးတာကိုစားခ်င္ေသာေႀကာင္ ့ေတာ ့မဟုတ္ပါ။ ဒီ ေငြ ၃၀ဆိုတာကို က်မတို ့လည္း ေပးျပီးစား ႏိုင္ပါသည္။ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါသာလုပ္သည္ ့ ထိုပြဲကို အေရးတယူလုပ္ျပီး မေခၚေသာေႀကာင္ ့စိတ္ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ ့ခံျပင္းမိသည္။


ေနာက္ျပီး တစ္ႏွစ္ျပည္ ့ လို ့ annual leave ရမလားေမးေတာ ့ agent calling မလို ့ မရပါဘူးတဲ ့။ နင္တို ့ရဲ ့ သူေဌးက သူတို ့မဟုတ္ပါဘူးတဲ ့။ နင္တို ့က agent ကတဆင္ ့လစာေပးတာေႀကာင္ ့ သူတို ့နဲ ့ မတူပါဘူးတဲ ့။ ေအာ္... အလုပ္လုပ္ဖို ့ႀကေတာ ့တူသတဲ ့လားေနာ္... ဘာေတြမတူ ဘာေတြကြဲျပားေနလို ့ပါလိမ္ ့။ အေတာ္ကိုဘဲစဥ္းစားရႀကပ္တဲ ့ အေျခအေန တစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ဆို agent ကလည္း တစ္လကို ၅၀၀ ေလာက္ကို ျဖတ္စားထားတာပါ။ လစာကို အျပည္ ့မရမွန္းလည္း com:က ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒါကိုလည္း အေျခအေနတစ္ရပ္ အေနနဲ ့မကူညီတဲ ့အျပင္ သူတို ့ဝန္ထမ္း မဟုတ္ဘူးလို ့ေတာင္ေျပာခ်င္ေနတဲ ့ပံုစံပါ။ ခိုင္းစရာရွိရင္ေတာ ့ လက္တိုလက္ေတာင္းကအစ ဒီဗမာ ႏွစ္ေယာက္ကို ခိုင္းခ်င္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ တရားက်စရာေကာင္းပါတယ္။ အခုေတာ ့ ၂၀၁၁ ရယ္ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ ့လို ့ ဆုေတာင္းမိပါရဲ ့ ။