စြဲထင္က်န္ေနေသာ ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဴ ့

ဒီလို အခ်ိန္ဆို က်မတို ့ အမိေျမရဲ ့ထင္ေပၚေက်ာ္ႀကားေသာ ေနရာမ်ားထဲက တစ္ေနရာျဖစ္ေသာ က်ိဴက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးတြင္ စည္ကားေနေရာ ့မည္။ ဆီမီး ကိုးေထာင္ပူေဇာ္ပြဲ ကရွိေနေလေတာ ့ ပိုျပီးစည္ကားေနမွာ အမွန္ပင္။


ႏွစ္သစ္ကိုႀကိဳဆိုတဲ ့ ညေလးလဲျပီးေရာ ခရီးထြက္ရတဲ ့အရသာဟာ တကယ္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ မနက္အေစာႀကီး လမ္းမႀကီး ေပၚမွာလူတစ္ေယာက္မွမရွိ၊ ကားအသြားအလာကလည္းရွင္း၊ အဲလိုမ်ိဴးအခ်ိန္မွာ က်မတို ့ သူငယ္ခ်င္း ၆ ေယာက္ အထုပ္ကိုယ္စီကိုင္လို ့ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္စေနာက္ျပီး ကားဂိတ္ကို ထြက္လာခဲ ့ပါျပီ။ တစ္ခ်ိဴ ့လူငယ္မ်ားကလည္း အိမ္ကိုမျပန္ႀကေသး၊ happy new year လို ့ေအာ္လို ့ေကာင္းတုန္းပါ။ သူတို ့ေတြေပ်ာ္ေနႀကတဲ ့အေပ်ာ္ ေတြကလည္း ကူးစက္ေနပါေသးတယ္။


အဲလို နဲ ့ ကားဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ ့လာပါျပီ။ အထုပ္ေလးေတြခ်ျပီး စကားေတြေျပာေနႀကတာ ေရပတ္မဝင္ပါပဲ။ အခ်ိန္ေတြေတာ္ေတာ္ေလးႀကာလာေတာ ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာပါတယ္။ ဘယ္သူမွလည္းမေရာက္ႀကေသးပါလား။ ဟုတ္ပါတယ္.. ဘယ္သူမွလည္း မရွိ၊ ကိုယ္ေတြ ပဲရွိေနတာပါလား။ ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ္ ့။ လတ္မွတ္ဝယ္ထားတဲ ့ ရက္ပဲမွားေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကားဂိတ္ကိုမွားေစာင္ ့ေနတာလား၊ စိတ္ထဲမွာ ဇေဝဇဝါျဖစ္လာပါျပီ။ တာဝန္ခံျပီးလတ္မွတ္ဝယ္ေပးတဲ ့ သူငယ္ခ်င္းကို ဝိုင္းျပီးေျပာေနႀကပါျပီ။ သူကေတာ ့ခဏေနပါအံုးဟာ ငါသြားေမးလိုက္ပါအံုးမယ္ဆိုျပီး အျမန္လစ္သြားေလရဲ ့။ ျပီးေတာ ့မွ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ျပီး၊ ခရီးသြားကားတာဝန္ခံနဲ ့ ျပန္ထြက္လာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ထြက္မဲ ့ကားက ပ်က္ေနလို ့ပါတဲ ့။ တစ္ျခား ခရီးသြားေတြကိုေတာ ့ အေႀကာင္းႀကားႏိုင္ခဲ ့ျပီး သားတို ့သမီးတို ့ကိုေတာ ့ အေႀကာင္းႀကားဖို ့ မမွီလိုက္ေႀကာင္းေျပာပါတယ္။ဟာ.. သြားပါျပီ၊ ခရီးထြက္မယ္ဆိုျပီး ဟန္က်ပန္က် အိမ္ကေန အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ျပီး ထြက္လာႀကတာ အခုေတာ ့ ၊ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ ့ ဝိုင္းျပီး ေျပာႀကတာ ဆူညံလို့ သြားတာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ေလးကိုပဲသြားခ်င္လို ့အလုပ္ကေနေတာင္ ခြင္ ့ကိုမနည္းယူထားရတာ၊ မသြားရလို ့ေတာ ့မျဖစ္ဘူးေနာ္လို ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို က်မေျပာလိုက္ပါတယ္။


အဲဒီ ့ေတာ ့ တာဝန္ခံႀကီးက အဲဒါဆို သမီးတို ့ကို တစ္ျခားခရီးသြားကား တစ္ခုနဲ ့ ထည္ ့ေပးလိုက္မယ္တဲ ့။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေရာက္သြားဖို ့က အဓိကပဲေလ။ ဒါေပမယ္ ့ သြားရမယ္ ့ခရီးကနီးနီးေလးေတာ ့မဟုတ္၊ ဒါေႀကာင္ ့အလယ္ခုံကေနေတာ ့မလိုက္ႏိုင္ ပိုက္ဆံကုိလည္း အျပည္ ့ေပးထားသည္ပဲ၊ အဲဒီ ့ေတာ ့ တာဝန္ခံႀကီး ကိုေသခ်ာေျပာရေသးတယ္။ သူမ်ားကားနဲ ့လိုက္တယ္ဆိုေပမယ္ ့ က်မတို ့က ပိုက္ဆံအျပည့္ ေပးထားတာ အလယ္ခံုမွာေတာ ့မလိုက္ႏိုင္ဘူးေနာ္လို ့၊ တာဝန္ခံႀကီးကလဲ သူတို ့ရဲ ့ ေပါ ့ေလ်ာ ့မူ ့ဆိုေတာ ့ အစဥ္ေျပေအာင္ သူ ့ဟာသူလုပ္ေပးပါ ့မယ္ဆိုျပီး အစဥ္ေျပေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။


အင္း.. အခုေတာ ့ စတင္ျပီး ဂိတ္ကေနထြက္ပါျပီ။ ခရီးေလးတစ္ခုထြက္တာ အခက္အခဲေလးေတြနဲ ့ပါလား။ ကားေပၚမွာလည္း တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ စကားေတြေျပာလာလိုက္တာ ေမာျပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားမွပဲ အသံေတြကတိတ္သြားေတာ ့တယ္။ အဲလိုနဲ့ စီးလာလိုက္တာ ကင္မြန္းစခန္းကို မနက္ ၇နာရီေလာက္ ေရာက္သြားပါတယ္။ အထုပ္ကိုယ္စီျပန္စြဲျပီး ေတာင္ေပၚကို တက္မယ္ ့ကားကိုလိုက္ရွာပါတယ္။ ေတာင္ေပၚတက္မယ္ဆိုေတာ ့ ရေသ့ ေတာင္ထိပဲေရာက္တဲ ့ကားေတြပဲေတြ ့ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင္ ့ ေတာင္ထိပ္ထိ ေရာက္တဲ ့ ကားကရွားပါတယ္။ က်မတို ့ကေတာ ့ကံေကာင္းစြာနဲ ့ ေတာင္ထိပ္ထိသြားမယ္ ့ကားနဲ ့ႀကံဳပါတယ္။ အဲဒါနဲ ့ ကိုယ္ေတြလည္းလိုက္သြားပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ေလညွင္းေလးခံျပီး ေပ်ာ္လိုက္တာ။ မ်က္ႏွာေပၚကို လာျပီးတိုက္ခတ္တဲ ့ေလညွင္းေလးက ေအးျမျပီး စိတ္အစဥ္မွာရွိေနတဲ ့ အညစ္အေႀကးေတြကိုေဆးေႀကာေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ တစ္ညလံုး အိပ္ေရးပ်က္လာေတြလည္း လြင္ ့ စင္္သြားပါျပီ။ ေတာင္ေပၚလည္းေရာက္ေရာ ဆီမီးကိုးေထာင္ ပူေဇာ္ပြဲရွိေနေတာ ့လူေတြက မ်ားလိုက္တာ။ ဒီရာသီကလည္း ခရီးထြက္တဲ ့ရာသီေပပဲကိုး။ ေအးကလည္းေအး၊ တည္းဖို ့ခိုဖို ့အတြက္ကို ႀကိဳးစားပန္းစား လိုက္ရွာရပါျပီ။ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက တည္းလုိ ့ရတဲ ့ အေဆာင္ေတြမွာ အခန္းတစ္ခန္း လြတ္တာနဲ ့ ပထမညမွာ အဲဒီ ့မွာပဲ စုျပံဳျပီး ၆ေယာက္သား အိပ္လိုက္ရပါတယ္။


ဆက္ပါဦးမည္။ ။