လူ နဲ႔ ပုဇြန္

ရီမိုး ရဲ့ မန္နင္ဂ်ာ အခန္းထဲမွာ ငါးကန္ေလး တစ္ခုလုပ္ထားတယ္။ မန္နင္ဂ်ာက ငါးေမြးတာ ဝါသနာပါတယ္ေလ။ ေမြးတုန္းကေတာ႔ ငါးေလးေတြေမြးတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ငါးေလးေတြက က်ယ္ေပ်ာတဲ႔ ေနရာမွာ မကူးရလို႔လား၊ သူတို႔ရဲ့ သဘာဝမလို႔ပဲလားေတာ႔ မသိဘူး၊ အေသျမန္တယ္ေလ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ မန္နင္ဂ်ာက ဘာစိတ္ကူးေပါက္သြားလဲေတာ႔မေျပာတက္ဘူး၊
ငါးကေန ပုဇြန္ေျပာင္းေမြးတယ္။

သူေမြးတဲ႔ ပုဇြန္ေလးေတြက အျပာေရာင္ေလးေတြ အနီေရာင္ေလးေတြ နဲ႔လွလွေလးေတြေပါ႔ေလ။ သူတို႔ေနရတာေပ်ာ္ေအာင္လဲ မန္နင္ဂ်ာ ခမ်ာ ငါးကန္ကိုအလွဆင္ရတာလဲ အေမာပါပဲ။ အစာေတြလဲဝယ္ေက်ြးနဲ႔ သူ႔မွာ အဲဒီ႔အလုပ္က တစ္မ်ိဴးေပါ႔ေလ။ သူက သူ႔ရဲ့ ပုဇြန္ေတြကို ဝယ္ေက်ြးတဲ႔ အစာကေတာ႔ ငါးပိစိေကြး ေလးေတြနဲ႔ ပုဇြန္ပိစိေကြးေလးေတြပါပဲ။

အဲလုိအစာေက်ြးတိုင္း တစ္ခါမွရီမိုး ေသခ်ာမႀကည္႔ဖူးပါဘူး။ ဒီေန႔မွ ႀကံဳတာနဲ႔ ေသခ်ာထိုင္ႀကည္႔ျဖစ္ပါတယ္။ အစာေက်ြးလိုက္ျပီဆိုေတာ႔ ပုဇြန္ေတြလည္း ေပ်ာ္သြားတယ္ထင္ပ၊ လူွပ္လူွပ္ရွားရွားနဲ႔ကို အစာရွာထြက္ႀကေတာ႔တာပါပဲ။ အေကာင္ႀကီးတဲ႔ ပုဇြန္ေတြက အေကာင္ေသးတဲ႔ ငါးေလးေတြ၊ပုဇြန္ေလးေတြကို ျပန္စား၊ ပုဇြန္အေကာင္ေသး ေလးေတြကလည္း ငါးအေကာင္ေသးေလးေတြကို ျပန္စားတယ္။ အဲဒီ႔ အျပင္ကို သူမ်ားဖမ္းျပီးသား ငါးေလးေတြကို အေကာင္ႀကီးတဲ႔ ေကာင္ေတြက ျပန္လုစားတာကလည္း ရွိေသး၊ ကိုယ္တို္္င္ကိုယ္ႀက အစာရွာ မထြက္ခ်င္ပဲ ပ်င္းတဲ႔ ပုဇြန္ပ်င္းေတြလည္းရွိေသးတယ္ေလ။

အဲဒါေလးကိုႀကည္႔ျပီး စိတ္ထဲမွာ ေအာ္… သူတို႔ေတြလည္း လူေတြလိုပါပဲလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ လူေတြလည္း ကိုယ္႔ထက္အင္အားငယ္တဲ႔ သူေတြအေပၚ ဖိႏိွပ္ခ်င္ႀကတယ္၊ အႏိူင္က်င္႔ခ်င္ႀကတယ္။ သူတစ္ပါးျပဳလုပ္ျပီးသား၊ေအာင္ျမင္ျပီးသားအရာေတြကို အညြန္႔ခူးစားျပီး နံမည္ေကာင္း ဝင္ယူခ်င္ႀကတယ္၊ အစစ အရာရာအရံသင္႔ေလးနဲ႔ ခြန္အား၊တန္ခိုးႀသဇာေလးျပျပီး အကုန္လိုခ်င္ေနႀကတယ္။

ဒီလိုပံုစံမ်ိဴးေတြက ေလာကႀကီးရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္။ ပုဇြန္ေလးေတြ အစာရွာတာေလးကို ႀကည္႔ျပီး လူေတြနဲ႔ ပုဇြန္ေတြ အတူတူပါလားလို႔ ေတြးမိသလိုျဖစ္သြားေတာ႔ စိတ္ထဲမေကာင္းေတာင္ျဖစ္မိတယ္။ အသိဥာဏ္မရွိတဲ႔ ပုဇြန္ေလးေတြက ဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုရင္၊ အသိဥာဏ္အမ်ားႀကီးဖြံ႔ျဖိဳးတဲ႔ လူေတြကေကာ ဒီလိုမ်ိဴးဘာေႀကာင္႔လုပ္ေနရတာလဲ။ ေအာ္… ကိုယ္လည္း ပုဇြန္မျဖစ္ေအာင္ အမ်ားႀကီး သတိထားရမွာပါလားေနာ္…..