အဲဒါ ဗမာလားတဲ႔..............

ရီမိုး ရဲ့ အခု လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ စိတ္ထဲမွာ သိမ္းထားရတာ အေတာ္ကို ပင္ပန္းျပီး အေတာ္ကို ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ႔ အတြက္ စာသားေတြ အေနနဲ႔ ခ်ေရးျပီး ရင္ဖြင္႔ မိတယ္ပဲ ဆိုပါေတာ႔ေနာ္…


ရီမိုးတို႔ မေလးရွားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေခတ္စားပါတယ္၊ ဗမာအခ်င္းခ်င္းေပါ႔ေနာ္။ မေလးရွားတင္လား တျခားႏိူင္ငံမွာ ေရာက္ရွိေနႀကေသာ ဗမာမ်ားေကာ ဒီလိုရွိမလားေတာ႔ မသိပါဘူး။ အထူးသျဖင္႔ ေယာက်ၤားေလးေတြပါ။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုရျပီဆိုရင္ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေလွ်ာက္ေပး ဖုန္းေတြဆက္ခိုင္း၊ ျပီးေတာ႔ ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကားေျပာေပါ႔ေလ။ ေယာက်ၤားေလးတိုင္းကို မဆိုလိုပါဘူးေနာ္။ ရီမိုး ျမင္ဘူးတဲ႔ ႀကံဳဖူးတဲ႔ ေယာက်ၤားေလးေတြဆိုရင္ ဒီလိုမ်ိဴး မရွိပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေႀကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးေႀကာင္႔ ခင္ျပီးသားေတြ၊ ေကာင္မေလးဘက္ကလဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ ဖုန္းနံပါတ္ေပးလို႔၊ ေကာင္ေလးဖုန္းဆက္တိုင္းလည္း ေကာင္မေလးက ဖုန္းျပန္ကိုင္ျပီး စကားျပန္ေျပာတယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အတိုင္းထက္အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္က ဘယ္လိုေကာင္မေလး ဖုန္းနံပါတ္ကို ရျပီး ဖုန္းေတြ အခ်ိန္မေတာ္ေခၚ၊ ေကာင္မေလးက လက္ခံျပီးစကားမေျပာဘူးဆိုရင္ အလိုလို ေကာင္ေလးဘက္က ေနာက္ဆုတ္သင္႔တယ္ ဆိုတာကိုလည္း ေကာင္ေလးေတြ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။


ဘာလို႔လဲဆို အခု ရီမုိး နဲ႔ အတူေန အစ္မခံစားေနရတဲ႔ အရာတစ္ခုကို ေျပာျပခ်ုင္ပါတယ္။ ရီမိုးတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဗမာအေပါင္းအသင္း အလြန္ရွားပါတယ္။ ဗမာမိန္းခေလးေတြလည္းမရွိပါဘူး။ အလုပ္မွာကလည္း ဗမာဆိုလို႔ ခန္႔ထားတာ ၃ေယာက္ပဲရွိတာပါ။ မိန္းခေလးက ရီမိုးတို႔ ႏွစ္ေယာက္၊ ေယာက်ၤားေလး ၁ေယာက္ပဲရွိတာပါ။
ခင္တဲ႔ေယာက်ၤားေလးဆိုလို႔လည္း အဲဒီ႔၁ေယာက္ပဲရွိတာေပါ႔ေလ။ အလုပ္အတူတူ လုပ္တဲ႔ လူဆိုေတာ႔လည္း ဖုန္းနံပါတ္ကို ေပးထားရတယ္ေလ။ အလုပ္မွာက လိုတာကိုး…. သူကမွ တစ္ဆင္႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းဆိုသူက ဖုန္းနံပါတ္ ရသြားပါတယ္။ အဲဒီ႔ေကာင္ေလးက ရီမိုး တို႔ အိမ္နားက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္တာပါ။ ေစ်းဝယ္ရင္းနဲ႔ သိတာက တစ္ေႀကာင္း၊ အလုပ္တူ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ သိတာကတစ္ေႀကာင္းဆိုေတာ႔ သူ႔ဆီဖုန္းနံပါတ္ရွိေနတာ ဘာအေရးလဲလို႔ ကိုယ္ေတြက ေနေနခဲ႔တာေပါ႔။


အဲဒီ႔ ေကာင္ေလးက စျပီးေဖာက္တာပါပဲ။ အတူေန အစ္မ ဆီကို ဖုန္းေတြ ဆက္ပါတယ္။ ပထမ အစ္မကလည္း သိေနတဲ႔ သူေတြလည္း ျဖစ္ေတာ႔ ဖုန္းနားေထာင္လိုက္ပါတယ္။ အေႀကာင္းမရွိပဲ နည္းနည္း ရက္ဆက္ျပီးေခၚလာေတာ႔ အစ္မကလည္း ဖုန္းမကိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ အဲဒါကို သူက စိတ္ဆိုးတယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ျခားသူဆီ ဖုန္းနံပါတ္ေပးျပီး ဆက္ခိုင္းပါတယ္။ ပထမဆံုးဖုန္းေခၚေတာ႔ အစ္မကဖုန္းကိုင္မိသြားပါတယ္။ ေနာက္ သူမသိတဲ႔ လူဆိုေတာ႔ ဖုန္းျပန္ခ်ျပီး ဖုန္းလံုးဝမကိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ အဲဒါကို အခ်ိန္တိုင္း အလုပ္ခ်ိန္၊ ညအိပ္ခ်ိန္ေတာင္ မေရွာင္ပဲ ဖုန္းေတြေခၚေနခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အစ္မလည္း စိတ္ညစ္လြန္းလို႔ဆိုျပီး ဖုန္းနံပါတ္ကို ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။


အဲဒီ႔မွာ အဲဒီ႔လူက ရီမိုးရဲ့ ဖုန္းကိုေခၚလာပါတယ္။ အဲဒီ႔မွာမွ သူ႔ကို ဘယ္သူ ဖုန္းနံပါတ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာ သိသိသာသာႀကီးကို ေပၚလာတာပါပဲ။ ဖုန္းနံပါတ္ ႏွစ္ခုလံုးကို သိတဲ႔လူဆိုလို႔ အလုပ္တူတဲ႔ အစ္ကိုႀကီးရယ္၊ ေစ်းဆိုင္က တစ္ေယာက္ရယ္၊ ဒါပဲရွိတာဆိုေတာ႔ အေျဖက ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီ႔လူက ဖုန္းနံပါတ္ကို အမ်ိဴးမ်ိဴးေျပာင္းျပီးေခၚေနတာပါ။ ဖုန္းကိုေခၚတာမ်ား မနားမေနကို ေခၚေနတာ ကိုယ္႔ဖုန္းေတာင္ သံုးလို႔ မရေအာင္ကို မနားမေန မရပ္မနားကို ေခၚေနတာနဲ႔ ရီမိုး ဖုန္းကိုင္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ႔အခါ အဲ႔ဒီ႔လူက ဘာေျပာသလဲဆိုရင္ အစ္မဆီကို ဖုန္းေခၚလို႔မရလို႔ ရီမိုးဆီကို ေခၚတာပါတဲ႔၊ အစ္မရဲ့ဖုန္းနံပါတ္ ကိုေပးဖို႔နဲ႔ သူ႔ကို ကူညီပါတဲ႔၊ သူ အစ္မကို ခ်စ္လို႔ပါတဲ႔ေလ။ လူေတာင္ေကာင္းေကာင္း မျမင္ဘူးပဲနဲ႔ သူက ခ်စ္လို႔ဆိုေတာ႔ စိတ္ထဲမွာလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ရီခ်င္သြားတယ္။ ရီမိုးလည္း တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ မကူညီႏိူင္ပါဘူးလို႔၊ သူဖုန္းမကိုင္တာ နင္႔ကို စိတ္မဝင္စားလို႔ ျဖစ္မွာေပါ႔လို႔၊ ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ေပါ႔လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔ သူက စိတ္ဆိုးမာန္စိုး နဲ႔ ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာျပီး၊ ရီမိုးရဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကိုပါ ေျပာလာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ရီမိုးလည္း ဆက္နားေထာင္မေနပဲ၊ ဖုန္းလံုးဝကို မကိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ အဲဒါကို တစ္ညလံုးကို ဖုန္းေခၚေနတာ၊ ဖုန္းေတာင္ အသံပိတ္ျပီးအိပ္လိုက္ရတဲ႔ အျဖစ္ပါပဲ။


အဲဒီ႔မွာ သူကတစ္ဆင္႔ထပ္တက္လာပါတယ္။ ဖုန္းေခၚလို႔ မရေတာ႔ လူလံုးထြက္ျပလာပါတယ္။ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ လူရဲ့ လုပ္ရပ္ကို ေျပာျပပါမယ္။ အိမ္နားမွာ မူးျပီး လာေအာ္ေနတာပါပဲ၊ ရီမိုးတို႔က သူေဌးေတြနဲ႔ ေနရတာပါ။ အိမ္နားမွာ အဲဒီ႔လိုလာေအာ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိုးဝါးတဲ႔ အျဖစ္လဲဆိုတာ ေျပာျပစရာမလိုဘူးထင္ပါတယ္။ ရီမိုး တုိ႔ ဗမာ ၃ေယာက္လံုးေပါ႔ေလ၊ အလုပ္မွာဆို ဗမာလူမ်ိဴးဆိုတာ ဘာပါ ဆိုျပီး လက္မေထာင္ျပီးေနလာခဲ႔တာပါ။ ကဲ…အခုေတာ႔သြားျပီ။


အစပိုင္းေတာ႔ သူေဌး ကႀကည္႔ေနတဲ႔ အဆင္႔ပါ။ ကိုယ္ေတြကိုလည္း ဘာမွ မေမးရွာပါဘူး။ ဒီတိုင္းပဲ မူးျပီးလာေအာ္ေနတယ္ လို႔ပဲသူက ထင္ေနတာေပါ႔ေလ။ အဲဒါ တစ္ရက္မဟုတ္၊ သံုးရက္ေလာက္ျဖစ္လာေတာ႔၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ရဲေခၚလိုက္တယ္ထင္ပါတယ္။ လာဖမ္းသြားတယ္တဲ႔။ လာဖမ္းသြားျပီး ေနာက္ေန႔မနက္မွာမွ အစ္မ ကသူေဌးကို ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ သူ႔ကို လိုက္ေႏွာင္႔ယွက္ေနတဲ႔ အေႀကာင္းေပါ႔ေလ။ အဲဒီ႔ေတာ႔မွ သူေဌးက သိျပီး နင္႔ကိုေႏွာင္႔ယွက္ေနတာလား၊ ဘာမွမပူနဲ႔ ရဲဖမ္းသြားျပီတဲ႔ေလ။ ျပီးေတာ႔ သူေဌးက ေျပာေသးတယ္။ အဲဒီ႔ေကာင္ ရူးေနတာတဲ႔၊ လာေအာ္ေနတဲ႔ အျပင္ကို အရက္ပုလင္းကလည္း ပါေသးတယ္၊ မဖြယ္မရာကလည္းလုပ္ျပေနတယ္တဲ႔ေလ။ ဒါသူေဌး ေျပာျပတာ၊ ကိုယ္ေတြကေတာ႔ ေႀကာက္လြန္းလို႔ ေခ်ာင္းေတာင္မႀကည္႔ရဲပါဘူး။


ျပီးေတာ႔ သူေဌးက အဲဒီ႔ေကာင၊္ မေလးတဲ႔၊ အစ္မလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းလည္း မသိ လိမ္ကလည္းမလိမ္ခ်င္၊ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ ပဲ အဲဒါ မေလးမဟုတ္ဘူး ဗမာလို႔ေျပာလိုက္ရတယ္ေလ။ ဘာလို႔လဲဆို အဲဒီ႔ အေႀကာင္းကို အစအဆံုး သိတဲ႔ လူကလည္း ေဘးမွာ ရွိေနေတာ႔ မေျပာလို႔လဲမရျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီ႔သတင္း ႀကားႀကားခ်င္းေတာ႔ စိတ္မေကာင္းေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ္႔ဗမာေလ၊ ရဲဖမ္းခံလိုက္ရတယ္ဆိုေတာ႔ တကယ္ပါ၊ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကေကာ ဗမာလူမ်ိဴးတို႔ လုပ္သင္႔လုပ္ထိုက္တဲ႔ အရာေတြလား။ ဗမာ အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ကို အရွက္ခြဲလိုက္ရမွ စားဝင္အိပ္ေပ်ာ္မွာလား။ သူ႔ကို သိေတာင္မွ မသိတဲ႔ ဗမာမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ေလ…… သူဘာေတြကိုမ်ား အညိဴးႀကီးေနရတာလဲ။ မေက်နပ္ဘူးျဖစ္ေနရတာလဲ။ ရီမိုးလည္းနားမလည္ ႏူိင္ေအာင္ကို ျဖစ္ေနရပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္ႀကာေတာ႔ သူျပန္လြတ္လာပါတယ္။ ပိုက္ဆံနဲ႔ ျပန္ေရြးလိုက္တယ္ထင္ပ။ ျပန္လြတ္လာတာ သိရျခင္းအေႀကာင္းကေတာ႔၊ အိမ္ေဘးမွာလာမူးျပီး ရမ္းကားသြားလို႔ပါပဲ။ ေအာ္ဟစ္ေနလိုက္တာမ်ား ေႀကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ အဲဒီ႔ေန႔က သူေဌးကလည္း မရွိေတာ႔ ရီမိုး တို႔ ႏွစ္ေယာက္မ်ား ေႀကာက္လိုက္တာ၊ ျခံထဲ ေက်ာ္ဝင္လာမွာ စိုးေနတာေလ။ မူးကလည္းမူးေန၊ ျပီးေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး၊ အေဖၚအေပါင္းကလည္း ပါေသးတယ္ဆိုေတာ႔ ေႀကာက္တာေပါ႔။ မူးမူးရူးရူးနဲ႔ လည္း အကုန္လံုးကို သတ္ပစ္မယ္ လို႔ေအာ္လိုေအာ္၊ မကိုခ်စ္တယ္လို႔ေအာ္လိုေအာ္နဲ႔၊ ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔။ ည ၉နာရီေလာက္ကတည္းက အဲဒီလိုေအာ္ေနလိုက္တာ၊ မနက္ ၁နာရီခြဲ ၊ ၂ နာရီေလာက္မွ အသံတိတ္သြားေတာ႔တယ္။ ရီမိုးတို႔လည္း ႀကံရာမရေတာ႔ သူေဌးကိုပဲ လွမ္းေျပာရတာေပါ႔၊ သူေဌးကလည္း ဟိုဗမာေကာင္လား၊ ဟိုဗမာေကာင္လားနဲ႔ ေမးတာကို ရက္စ္ လို႔ေျဖဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလး အားယူခဲ႔ ရတယ္။ မေျပာပဲေနျပန္ရင္လည္း ကိုယ္႔ အတြက္က အန္တရယ္ ျဖစ္လာမွာလည္း ေႀကာက္ရေတာ႔ ဘယ္လိုလုပ္ႀကမလဲေနာ္…… ကိုယ္နဲ႔ အလုပ္တူ တြဲလုပ္တဲ႔ ကုလားမေလးကို ေျပာျပေတာ႔ နင္တို႔ ဗမာ ေယာက်ၤားေလးေတြလည္း ဒီလိုလုပ္တာပဲလားတဲ႔။ အမေလး… ရွက္လိုက္တာမေျပာပါနဲ႔ေတာ႔။ မ်က္ႏွာေတာင္ ဘယ္နားသြားထားရမလဲ မသိေတာ႔ပါဘူး။ ကဲ… အဲလိုမ်ိဴးပဲ ေန႔တိုင္းသာ လာလုပ္ေနရင္ေတာ႔ ရီမိုးတို႔ အလုပ္ထြက္ရေတာ႔မယ္။


မိေဝးဖေဝးနဲ႔ ကိုယ္႔လုပ္အားနဲ႔ကိုယ္ ရိုးရိုးသားသား အလုပ္လာလုပ္ေနတဲ႔ ကိုယ္႔ဗမာ မိန္းခေလးေတြကို ကိုယ္႔ဗမာ ေယာက်ၤားေလးေတြကပဲ အရွက္ခြဲေနတာလား။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ႏွမခ်င္းမစာနာ ႏိုင္ႀကတာလဲ။ ႏိူင္ငံျခားထြက္ျပီး အလုပ္လာလုပ္တဲ႔ မိန္းခေလးေတြ အေပၚမွာ အထင္အျမင္ေသးတဲ႔ သေဘာလား။ မကူညီခ်င္ေနပါ အေႏွာင္႔အယွက္ေတာ႔ မေပးသင္႔ဘူးထင္ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း အလုပ္လာလုပ္ျပီး မိသားစုကိုရွာေက်ြးေနတာပဲ၊ သူလည္း အလုပ္လာလုပ္ျပီး မိသားစုကို ရွာေက်ြးေနတာပဲ။ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားျပီး ကုိယ္႔ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ္႔လူမ်ိဴး ရဲ့ ဂုဏ္ကိုေတာ႔ က်ေအာင္မလုပ္သင္႔ပါဘူးေနာ္။ ငယ္ရြယ္သူေတြမို႔ ခ်စ္တယ္ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ ရွိတယ္ဆိုေပမယ္႔၊ မိန္းခေလးေတြ ဘက္ကလည္း ျငင္းပိုင္ခြင္႔ရွိတယ္ဆိုတာ ေယာက်ၤားေလးေတြ သိထားျပီး မိန္းခေလးေတြ ဘက္ကို နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ကို ျပန္မႀကိဳက္ဘူး၊ ကိုယ္ေခၚတဲ႔ ဖုန္းကို မကိုင္လို႔ ဆိုျပီး ဒီလိုမ်ိဴးေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြ ဂုဏ္တက္သြားမွာ မလို႔လဲ၊ ဘယ္အရာမွ မေကာင္းတဲ႔ အရာတစ္ခုလို႔ ရီမိုးကေတာ႔ ျမင္ပါတယ္။ ကဲ… အခုေတာင္ ရီမိုးတို႔ ဘာဆက္လုပ္ရပါ႔မလဲေနာ္……..